Wat doen we?

Het Doel:

Het BIN probeert een gevoel van veiligheid te scheppen, de burgers meer te gaan betrekken bij het melden van informatie over incidenten en misdrijven, in een georganiseerd schema tussen de politiediensten en de coördinator van BIN netwerk. Een telefonisch meldingssysteem werd opgestart zodat in een korte tijdspanne een hele buurt wordt geinformeerd.

Momenteel is dit systeem nog verbeterd door het computer "voice mail" systeem, waardoor de informatie uitgewisseld wordt in "real time". Burgers zijn geen spionnen en worden niet ingezet voor actieve patrouille.

Enkel een waakzaam oog voor criminele feiten is vereist, om de politiediensten te informeren die op hun beurt starten met hun feedback. Een collectieve waakzame houding,(door het maken van licht, rolluiken omhoog te doen, het alarm te gebruiken)zal de crimineel ontmoedigen verder te gaan met inbraken.

Het BIN pictogram op zelfklevers en borden langs de straat is er geplaatst om het lidmaatschap aan te tonen. De mensen worden gevoeliger voor betere beveiliging van hun woning en zijn vastberaden om de criminaliteit aan te pakken samen met de politiediensten.

De BIN groep blijft levendig door het verspreiden van nieuwsbrieven, informatievergaderingen en door het leggen van sociale contacten met de buurt.

Het Ministerie van Binnenlandse Zaken heeft in enkele omzendbrieven ( april 1998 en juli 2001) zijn goedkeuring gegeven voor het opstarten van BIN's.

De werkprocedures werden bepaald mede door de hulp van het VSP, het Vast Secretariaat voor het Preventiebeleid.

Historiek BIN in het algemeen :

Een aanhoudende golf van diefstallen, gekend onder de naam KAPPA (1993-1994), was de aanleiding tot een groot onveiligheidsgevoel bij de bevolking en vooral bij de handelaars in de grensstreek met Frankrijk.

Daarbij stelde men vast dat de burgers een vrij grote remming hadden om zaken te melden aan de politie. Er heerste een tekort aan vertrouwen om het groeiende, soms enkel subjectieve onveiligheidsgevoel te beheersen. Ook de trend naar individualisering was geen stimulans voor de samenhorigheid en de natuurlijke sociale controle.

Een nieuwe vorm van solidariteit was bijzonder welkom.

Na een werkbezoek aan het Engelse Neighbourhood Watch te Maidstone werd samen met de burgers en handelaars van Poperinge einde 1994 het eerst BIN opgericht.

Het model " BIN " werd uitgewerkt, met de nodige afspraken en overleg. Het Poperingse BIN slaagde er in om de solidaire betrokkenheid te verhogen en

het subjectieve onveiligheidgevoel positief om te buigen naar een gevoel van veiligheid en vertrouwen.

Na een evaluatie schreef de toenmalige Minister vanBinnenlandse Zaken Johan Vande Lanotte een ministeriële omzendbrief omtrent " georganiseerde reakties van niet-politiemensen tegen onveiligheidsgevoelens "(08-04-1998).

Hierin wordt het BIN als een aanvaardbare en aan te bevelen samenwerkingsformule omschreven.

De inhoud van dit schrijven laat toe om het BIN aan de nodige kwaliteitsnormen te toetsen en tegelijkertijd de nodige ruimte te bieden waarbinnen dit vrijwillige initiatief van de burger zich met zijn eigen lokaal karakter kan ontwikkelen.